yine de şöyle bir şeyi düşlüyor olduğumu gizleyemem: kalemimizin ucu körelmiş, önce sen kalkıyorsun, sınıftakilerin bakışlarına aldırmadan ardından ben, köşebaşına geçiyoruz çöp kutusunun oraya, kalemlerimizin ucunu açıyoruz karşılıklı, hafiften bakışarak.