annemle mutfakta oturuyoruz. sanki aradan yillar gecmis annemle mutfakta oturmayali. halbuki uc ay olmustur en fazla. bi kere mutfakta uc ayda bir de olsa oturabilecegim bir annem olmasina sukretmeliyim. bulasik makinasindan sikayet ediyor annem, makina alirsan camasir makinasi gibi kisa programlanabilir bir makina al oglum diyor, bunu dogrudan boyle soylemiyor elbette, yoksaa annemin 'programlanabilir' kelimesini kullanmasi mumkun degil. bense bu sirada telefonumun klavyesinden muzdaribim, muhakkak typo yapiyorumdur diye kafa yoruyprum, annem bulasik yikarken. bulasik makinasinin ne kadar uzun surede yikadigina uzuluyoruz annemle birlikte, halbuki en azindan yagsiz bulasiklari kisa programda yikasa ya camasir makinasi gibi. hak veriyorum anneme. babamsa ucuncu kadehini hizla ictikten sonra sobanin yandigi salona cekiliyor. babamla kavga saatimiz baslardi eger ringe kenara cekilmeseydi, zira ikimiz de ucer kadehimizi devirmistik ve artik ortam annemin endise veren bakislarina sahne olmaya baslardi. derken babam kenara cekmesini bildi. bense hic kenara cekmeyi ogrenemedim sanirim. ya da en azindan son birkac senedir, normalde yasayamadigim ergenligimi doyasiya yasamaya koyulmustum ve bu nedenle babamla kavga etmek, evden.ikimizden biri cikip gidecekmis hissi uyandirmak hosuma gider olmustu. elbette bu esnada olan anneme oluyordu ve o da sanki yillarin pcunu benimle almak istermis gibi, sen aldirma oglum baban boyle iste doyordu, halbuki annem bilmiyor muydu ki babam neyse ben de o oluyordu. annemin mutfagiyla ilgili derylerini dinlemek hosuma gidiyordu ama su kahrolasi telwfonumun tuslarina basan parmaklarim eminim ki dolmaliklarindan buyuk buyuk tuslara basiyor ve bana hic sevmedigom gibi yanlos yazdiriyordu. evet aralik aynin ortasina dogru komur kokulu memleketime hos gelmistim ve evimin mutfaginda sigara ocmem yasakti. memlwketime girmeden once dun aksam, soyle bir sehri dolanayim deyip kicuk gaz pedaliyla arsinlistim. bu esnada demez mi mp3 calqrindan arabanin kauran akkor, diyorlar ki sen delisin hic bu kadar sevilor mi. ben bu sehirde halbuki ayrilali tam yirmibir kusur yil oldugundan hic o kadar sevmemistim ki zaten, alqkasi yoktu ama ara ara sokaklarinda sarhos dplanmisligim vakiydi. annemin ne guzel kaygolari vardi mutfagiyla ilgili. sanki su mutfagi salonla birlesyiretek biraz buyutsek dunyanin en mutlu insaniydi, bundan babama bahsettiginde ise babam da sanki sevgilisinin istegoni sadece daha da degerlensin diye ve onun son andaki keyfini gprmek icin beklwyen bir adam gibiydi. ben de bu esnada bunu aktaran fakat cumlelerini toparlayamayan adam. hicbiri olmadi.