ama arkadaşlar iyidir



6.10.2015

istanbul o kadar guzeldi ki yagmur basladi. ilk defa sanirim mecidiyekoy'de bir otelde kaldim. ilk defa istanbul'a zaman ayirmadim. o kadar devasa o kadar buyuk o kadar okcu geldi ki istanbul bu defa gozume, ilk defa ondan korktum. benim gozumde ulkede yapilabilecek en iyi protestolarsan biri kitleler halinde istanbul'u terk etmektir. hani hic dememistim, diyecegimi de sanmazdim ama ilk defa dilimin ucuna kadar geldi, iyi ki burda kalmamisim demek. ustelik simdi yagmuru da basladi, denizi o kadar muhtesem gorunuyor ki. ama yine de degmez. kesinlikle bu cileye degmez. insanin insanligina eziyettir bence bu trafik cilesine mahkum etmek. bu yuzden gurur meselesi yapar ve burda yasamaktan vazgecerdim bu trafikle yuzlessem, gibi geliyor.

mecidiyekoyu hic degismemisti sanki. otobus duraklarini kaldirdilar saniyordum, az bir kismini kaldirmislar, yine duruyor meydan. olan bizim ali sami yen'e oldu. haftanin bazi gunleri besiktas'tan buraya gelir ve otobusten inip caglayan'a yururduk. ahmet'le orda tanistim. bu herifin yuzu durusu cok pozitif deyip direkt merhaba ettigim adamlardandir ahmet. iyi ki de yapmisim, hala duruyor ve suruyor guzel yerlerde ahmet.

sonra kalacagim otelin gulbag'a dogru oldugunu fark ettim ve oraya yurumege basladim. gulbag'in ogrenci nesli icin yeri ayridir diye bilirim. benim de arkadaslarim vardi, apartmanlarinin bir kotu dogrudan zincirlikuyu mezarligi'ni goren. bir gece raki bardagini onlar da icer belki diye pencerenin disina doluca birakmistim.