ama arkadaşlar iyidir



22.04.2017

Merhaba ahali. Şairin, "puşt ahali" diye bi lafı var bilirsiniz, iyi laftır, hatta yeryüzünde bizim gibilerin anlayabileceği dilde yazılmış lafların en iyilerinden biridir. Ben bilirim de ne işe yarar o ayrı mesele mesela. Bu ara bana her şey çok giyilmişlik kokuyormuş gibi geliyor. Bu, içinde bulunduğum şehirde haddinden fazla kalmışlığıma da yorulabilir lakin şu an buna yapabileceğim tek şey içinde bulunduğum her şeyi dezenfekte etmek olabilir sadece bu takıntıma bağlı kalıp, ki yapmışlığım vakidir buna benzer benzen esaslı şeyleri. Ya da İlyada. Ya da tabiattaki birtakım şeyleri İlhan İrem'le ya da Münir Nureddin Selçuk'la açıklamak mümkündür, hiç değilse Selma Güneri'yle. Evet tabiattaki her şeyi Selma Güneri'yle açıklamak mümkündür.

Bugün akşam içmekten dönerken, hava malum Nisan'ın kar gösterebildiği nadir günlerden, insanın birasını bitirmemek için kendini zor tuttuğu günlerden, insanın içip içip aramağı zor reddettiği günlerden, normalde içtikten sonra yürümem ya da durmam pek vaki değildir; içiyorsam epeyce içerim ve uyurum, içtikten sonra uyumak için yaratılmışım laf aramızda, Mohsen Namjoo'nun da dediği gibi, lay lay lay lalalay  lay lalalay lay lalalay.

Bugün içtikten sonra ihtiyari epey yürürken babamın beni omzunda dakikalarca yürüttüğü geldi aklıma. Babamla ben pek işe yarar adamlar değiliz aslında, yani yanındakine yöresindekine ızdırap! olacak adamlarız ama babalı oğullu olabildiğimiz kısa sürelerde iyi geçinebiliyoruz, yine benim İzmir'e hasta olarak taşındığım günlerdeydi yaşımsa beşle onbeş arasında -o dönem öyle geçti-, babamın demek ki otel parası veremeyecek günlerindeymişsek, halasının oğlunda kaldığımız, benim İzmir'in meşhur üniversite hastanesine bağımlı olduğum, ayda geldiğimiz günlerinde, beni omzunda sırtında taşırdı, benim yer yön duygum olmadığı zamanlarda olduğumuzdan her kapıyı çalışta; "bil bakalım nereye geldik" derdi, ben her defasında acaba nereye geldik diye de şaşırırdım boşuna, halbuki hep aynı yenge çıkardı karşımıza, yine siz mi geldiniz gibi bakan. Babamın otel parası yoktu, benim de anlayışım yoktu. Şimdi o yengenin oğlu işsiz ve beni arıyorlar, benden on yaş büyük oğullarına iş bulmam için, hayat ne garipipi, normalde dikkate almazdım diyemiyorum, normalde de dikkate alırdım bu talebi de, bgünlerde daha bi dikkat.

Bugün kendi omuzlarımda mevsimde bu binbir yük, hastane, iş filan derken,
şu an devam etmemeli buna. Ama hayat ne çile, ne çelişki ne mağrip.