son dört güzel çarşamba


hatırlıyor musun yazmıştım bi vakit, naptınız ulan çarşambama diye. hatırlıyor musun turgut uyar yenilgi günlüğü'nde,

üçüncü gün. yorgun
ev aklımda. gitmeyi unuttum

yazmıştı, üçüncü gün'den kastı çarşamba'ydı. son yıllarımın en güzel dört çarşambasını yaşadım. belki de hayatımın en güzel dört hatırlanan çarşambasını. hatırlar mısın cahit berkaygillerin "dörde özlem" diye bana kasa kasa bira ittiren bir melodisi vardır, bunların hepsi irene jacob, bunların hepsi jean seberg, bunların hepsi hiçbiri değil de juliette binoche. ilahını seven varsa söylesin, mahluk halikini sever mi hiç, o babadan babaya geçiş acısız olur mu hiç.

neyse, anladıysan sorun yok tabii, problem de yok. hayatımın en güzel dört çarşambasını bir muşamba altında seyreyledim, ne demiş şair, seyreyle güzel, kudret-i mevla neyler. sana şu an bir amerigo vespuçi, bir magellan olarak, bir marc chagall olarak hiç değilse, sesleniyorum. ve sevgilim sen şiir sevmiyosun.

kieslowski sağolsun, sağolalım bir süre daha, tam ben hayatımın en güzel çarşambalarını derlerken istanbul'da bir kopan tufan, ki ben alışığımdır huyyna hayyına bu istanbul'un, hiç değilse izmir'e değgin.

barda güneş yükseliyordu, güneye giderken.