"Benim şu yollardan üzgün geçtiğim senin yüzünden" diye bir şarkı var malumunuz mu? Herhangi bir imla işareti bu şarkının söylenişiyle yazılışını eşlenik kılamıyor. Her gün bir başka şarkı takılıyor aklıma, bugün de bu. Dün neydi dersiniz; Seher vakti çaldım nazlı yarin kapısını.
Bazı şarkıları kendin doğrudan ve bizzat dinlemek değil de, gittiğin bir yerde çalıyorken karşılaş ya da sen bir yerden geçerken o esnada orada o çalıyor olsun, şeklinde dinlemek ya da tesadüf etmek çok daha kıymetli kılıyor olabilir, ya da bana öyle geliyordur, yok yok kesin öyledir.

Teknoloji hayatımıza o kadar hükmetti ki malumumuz, seyreyle güzel formatında gidiyor tüm formumuz. Hayat bir forumsa eğer, hem eski Yunan'daki anlamıyla hem de günümüz anlamıyla fark etmez; teknoloji artık bize tesadüfleri sık sık ve çok mümkün kıldı. Elbette yapay tesadüflerinden bahsediyorum, teknolojinin bizi dinleyerek izleyerek belki de bazen hissederek önümüze çıkardığı tesadüflerden bahsediyorum. Bazen adı cache oluyor bazen trojan bazen benim adını bilmediğim başka gizler bizim sakladığımızı zannettiğimiz. Korkarım yakında müstakbel çocuğumuzu da çıkaracak bir okul bahçesinde karşımıza. Merhaba baba diyecek bana baba. Sonra o da sorar belki benim sorduğum gibi, bana niye balkon almadın?

Too much movie will kill me. Film izlemek beni sarhoş ediyor, mideme kramplar tutturuyor, zihnime küşayiş verse de burnumdan getiriyor. Benim izlemeyi seçtiğim filmler yapıyor elbette bunu sadece, korka korka sinemaya gidiyor sonra da pişmanlık duyuyorum, bunu günde iki kere yaptıysam işbu nedamet katmerleniyor, içimde gözlerinden yaş süzülen bir küheylan peydahlanıyor. Sonra diyorum, kalk gidelim küheylan, Neslihan'a varalım gayrı. Varamadık.

Bir gün ülkemizde viski kolay ulaşılabilir ya da satın alınabilir (affordable?) bir içki olursa en büyük hayalim Glenfiddich'i şişesinden içmek.

Ama müzik öyle mi, müzik öyle değil elbette. Müzik de zihne birtakım şeyler veriyor ve hatta sarhoş ettiğini de iddia edebilirim ama sinema gibi bulantılı bir zerk ediş yok onda. Bugün hayatımda ikinci kez bir filmde "müziği kesin" cümlesini duydum. Bu mühim.

"Gecenin son otobüsü çoktan gitti
Durdum ardından baktım"