kimimiz büyük konuşmamalıyız, misal ben. askeri cumhuriyet sınırları içerisindeyken ahd etmiştim, bi daha cuma akşamlarını kapalı alanda geçirirsem beni şey etsinler diye, ama geçen haftalara kadar tuttuğum bu sözümü son birki haftadır yerine eda edemedim. eda güzel isimdir ayrı ca. her neyse, bugün bazılarımız işten eve kendini zor attı, hem de sırf cumartesinin akşamlarına güvenerek. çıkıyorsun cuma akşamı tam da izmir'in orta yerine, sonra noluyor o yorgunlukla, iki bira içip vatoz çarpmış gibi oluyorsun, boyoza benziyorsun, gevrek gibi susamlanıyorsun alkol sosuyla, esnemeye başlıyorsun, ve tadı olmuyor. oysa sabahında şöyle alarmsız zilsiz sekize dokuza kadar uyunan cumartesi öyle mi ya, akşamına kuvvet tazelemiş ve bir kasa birayı iç edebilir kapasitede oluyosun.

bizim neslimiz şahsında şu medeni kanunu piç etmeseydi aslında fena mı olurdu. sözgelimi akşam işten yorgun eve geldin, ayaklarını ayağında ayakkabı diye taşıdığın şeylerin içine paketleyip seni eve gönderdiler, eciş bücüşsün, eve vardık yani onu diyorum. açlığı boşver, sen çıkardın çoraplarını, ben çıkardım çoraplarımı, sonra getirdim bi leğen koydum önüne suyu ısıtıp, başladım ayaklarını ovalamaya, sen aslında bunun ne kadar da önemli bi olay olduğunun, bizim neslimizin bununla yıllarca boşa dalga geçtiğinin farkına vardın, ayak lan bu, boru mu, demiştik ya hani insan ayaklarından başlar aşık olmaya gibi bir şey, sonra sıra bende dedim ben, sen getirdin benim için bir leğen ılık su, ben ayaklarını ovaladıktan sonra, kötü enerjini ayaklarından çekip sktiredip seni toprakladıktan sonra o sırada ne desem yapardın aslında da yine de ayaklarla başlayaydık biz madem, ocakta yemek de yoktu nasılsa, işten gelmiştik, ben aç ve huysuzdum bu yüzden ama olsundum. hatta üşümüşsem daha da huysuzdum, ama olsundum. iki çıplak bir hamama iyi giderdi. çok romantiğim de mi, biliyom.

taşınıyor muyuz?

aslında elimde yeterli laboratuar imkanı olsa ölen bir insanın kemiklerinden elmas yapabilirim bunu biliyorum. cümlelerine aslında ile başlayan insanlara acımayınız, onlar bu kaderi kendileri değiştirmek için bir halt etmemişler ve kendilerine sunulana tüneyip kalmışlardır. yok yok, bi sürü şey vardı işten eve gelirken kafamda yazacak, topluca maça gitti ibneler. dur gelir belki birazdan.

tanışıyor muyuz?