klavyenin üstüne parmaklarımı bıraktım ve yürüyüş tribine girmelerine izin verdim ve yürümeye başladılar. masanın üzerinde ikisi son anlarını yaşayan ve biri sağlam üç adet çakmak vardı. şimdi şu anda "dilimden düşmüyor kolaysa gel de al içimden söküp aşkını" ya da "evlerinin önü mersin ah sular içmem kadınım" filan gibi şarkıları türküleri bağıra çağıra söylemek isteyebilirdim denize ya da ovaya doğru, ama mutlaka boşluğa. aradan yıllar geçtikten sonra bu akşam süt içmeye karar verdim.