değerli maşenka,

ben buradayım. hiç de sevmem ama evde bir karton muratti varmış, onu içmem istendi ebedi kumandan tarafından, yanında da zıkkım. evimizin etrafı zakkum dolu. şarkılarım emrime amade. içim ısındı sayılır artık. kışın onca üşümeden sonra. birkaç kitap var koltuğumun altında. içerde annem var, alışkın değilim, kendimi borçlu hissediyorum içerde biri olduğunda. 'kendini xxx hissetmek' cümlesine hep şüpheli yaklaşmışımdır, var bir bozukluk ama sezemedim. bir horozumuz var, yirmidört saat ötüyor. mahalleli topluca dilekçe verecekler korkarım muhtara. dün babam şevkle geldi, "tavuğun kaçtığı deliği buldum." diye. hayata böylesi bir bağlılığa ihtiyacımız var anlıyor musun. hani stendhal sendromu'na filan bağlıycam olmayacak. trt kaç'ta bilmiyorum cumartesi günleri ömür dediğin diye bir program, biraz fikir verebilir zannımca bu hususta.

ondan sonracığıma, işte günler eskisine doğru yöneldi hızla. annemin gücüne gitmesin çok dağınık bir ev burası. benim karım böyle dağınık olacak, tek celsede boşarım, bilemedin iki. annem diye demiyorum çok hoş türk kahvesi yapar, şeker hariç her şeyi kıvamında koyar, şekere düşkün biraz. zamanında o da kırkyedi kiloymuş, valla ben gördüm biliyorum, içinden çıktım hatta. genç kızların içinde pusuya yatmış tombul bir kadın mı var, şüpheleniyorum.

askerde yazdıklarımı attım. hımm, şimdi playlist'de idioteque'e rastladım, sevindi beni görünce. bunu dinleyince içimde hâlâ birtakım sumo güreşi görüşmelerinin yapılıyor olması beni içime karşı muktedir kıldı, bazen böylesi de aldanabiliyor insan kendine karşı. güzeeel.

perdelere karşı hassas olduğumu belirtmiştim, birçok açıdan, ve sözkonusu olan anne perdeleri olunca insan balkona çıkmak zorunda kalıyor sigara tüttürmek için. söz, çocuk olunca bırakıcam karıcım. hatta bir keresinde hiç unutmam perde açık diye güzelim sevişmeyi yarıda kesmiştim.

şu an tam da ilkokulda anadolu liselerine hazırlık sınavı için ders çalıştığım masanın başındayım. masa artı kitaplık, ikisi içiçe, bilirsin. evet evet hatırlamaya başladım, bu mevsimdeydik yine, haftasonuydu, arkadaşlarım yan taraftaki tarlada top oynuyorlardı ve ben iştirak edemiyordum onlara. ama noldu, elmam kızardı sonunda, onlar burda kaldılar, ben büyük şehirlere yelken açtım. iyi b.k yedim. korkarım bir ay sonra izmir'e yerleşeceğim, evli barklı bir insan oluyorum giderek.

o değil de eskiden şairdim ben, nolduysa askere gidince oldu. şimdi tütün eserleri'mi yayınlayabileceğim bir blogum var sadece. habire belediyenin anonsu duyuluyor, elime havalı tüfengimi alıp kurşunlamak istiyorum aparloyu. bugün de sanki insanlar ölmek için yarışa girmiş. "bugün aslen dedeburgaz köyünden olup fuatpaşa mahallesinde oturan ali ismail kesmez vefat etmiştir."

Ey inananlar! Cumâ günü nidâ edilince size, hemen koşun ve bırakın dalavereyi, bu, daha da hayırlıdır size bilirseniz.

cuma neredesin?