bundan yirmi yıl kadar önce öğle yemeğine eve giderdik hanımla. evde yerdik yemeğimizi, hem daha az masraflı olsun hem de ev yemeğinin tadı dışarda yok diye. ve tekrar mesaiye dönerdik. o kısacık zaman diliminde bile pantolonum kırışmasın diye çizgili pijamamın altını giyerdim. hanım yemeği hazırlarken radyoyu ayarlardım. bir tek radyo 4 çekerdi ve zaten özel radyolar yoktu o zaman. çocukları çağırırdık sofraya, onlara öyle bir imrenirdim ki yemeği yedikten sonra işe gitmeyecekler diye. onlarsa sıkılırlardı o boşluktan. geçenlerde oğlan telefon etti, "baba seni şimdi anlıyorum," dedi. "sen beni daha çok anlayacaksın, hayat yeni başlıyor evlat, daha ikinci raunddasın." dedim.

eski boksörlerdenim.