hava ne kadar da soğumuş öyle. iki gündür evde yoktum dağlarda dolaştım. ilhan berk'in sanırım en sevdiğim dizesi bu idi, "dün evde yoktum dağlarda dolaştım" gibi bir şey. evet ben de dağlarda dolaştım. eskişehir'den ayrılmadan önce de yapmıştım bunu bir gece, içi piçip çıkmıştım gece yanıma hiçbir şey almadan. şehre veda etmiştim. sonra eve bi döndüm sekizyüz cevapsız arama :) erkin koray'ın "sevdiğim" adlı bir şarkısı var, 7.36'lık versiyonunun girişi bir harika. dağlarda dolaştım, çok canım sıkıldı, kuş vuralım istersen dedim cevap gelmedi kimseden, dağlardan da. tüfek de almıştım yanıma çift kırma. bir harbilik mermi aldım yanıma, biraz içtim, sonra da salladım ovaya. kuşlara atmadım kıymadım. gelecek günlerim için talim yaptım yani biraz. hahha, barbar bir kavimden geliyordum muhakkak. eskişehir'den ayrılmadan önce küs müs dinlemeden bütün arkadaşlarımı aradım, veda halinde olduğumu çaktırmadan ahretlik konuşması yaptım. hiçbir şey olmamış gibi konuştum hepsiyle, onlar da benimle. sonra dün dayım, bu rakı nasıl bir şey böyle dedi, bilsem dedim. şu an kaldığım oda çok küçük, içinde bana ait çok az eşya var, mesleki birtakım kitaplar, bilgisayarım ve biraz da giysi, o kadar. birkaç mektup ve çizim vardı, onları da gönderdim. kitaplarımdan uzağım, hiçbiri yoklar yanımda. dolayısıyla izmir'e gelmekle sıfırlamış oldum pek çok somutluğu. ama şarkılar duruyor tabii, onlara her yerden erişmek mümkün nerdeyse. nohutun bile son kullanma tarihi var çok acaip. insanları kışın sıcak bir yere girdiğine montunu çıkaranlar ve çıkarmayanlar olarak ikiye ayırıyorum. bu benim gözümde bir gösterge, neyin olduğunu söylemeyeceğim. durun açıklayabilirim. ağzında tokasıyla saçlarını topuz yapmaya hazırlanan bir kadın hatırlıyorum hafızamda, yok şimdi, olmadı da yanımda. çocuğunu merak etmek çok garip bir duygu olsa gerek, teğet geçtiğim. çocuğunu merak eden bir şair arıyorum lütfen. son zamanlarda konuşmaya olan ihtiyacımın arttığını fark eyledim, şaşıyorum kendime bunun böyle olduğuna dair. yazasım da yok.