kamil'e küfretmeye başladığım zaman anlıyorum ki sarhoşum, çünkü bildiğin küfür ediyorum, ve bu hoşuma gidiyor, işte o zaman içmeye devam ediyorum. ama bu şey için değil elbette, şey için işte, bilirsin, şey için. bilmelisin. sayılı gün çabuk geçer ve tavşan kısık ateşte pişer derler, kısık ateşte pişiyorum ben de, her zaman olduğum gibi, her zaman her şeyin olduğu gibi. kısık gözlerini unutuyorum insanların. bir iki şarkı play ediyorum. babama bu akşam orjinal plağından zeki müren'in kahır mektubunu dinlettim şaşırdı, hele bir de tango yapmayı bildiğimi -ama alaylıca- itiraf edince, siktir lan dedi, ben de dedim ki sen beni bir şeye benzetemedin galiba. insanın babasının olması bazen değişiktir sayın seyirciler. sonra da orhan gencebay'dan tanrı'ya feryat dinlettim, iyi geldi ona dört hakiki dubleden sonra, dublenin hakikiliği mühimdir bizim fiziki coğrafyamızda. tabii bir insanın hem fiziği hem coğrafyası iyi olabilir, benimse fiziğim de coğrafyam da kötüydü, sadece sayısalım iyiydi, iyi bir sözel zekaya sahip sayısalcıydım. yani emotional intelligence'ım yüksekti, ki bu da para etmiyordu, atari salonlarında jeton da etmiyordu, birkaç kelimelik ederi vardı, bense kekemeydim kendime karşı, topluma karşı konuşkan.