what's up! neler oluyor. neler oluyor bize, bize neler oluyor. şu sözü kim yazdıysa, ama sadece bu mısrayı, tebrik ediyor. ben de cümleleri zihnimde böyle evirir çeviririm habire. aklımda mutlaka o gün son gördüğüm aracın plakası olur. bugünün tek kaybı yanan üç adet parmak ucu oldi. beni yazmakla ve güzel insanlarla tanıştıran bir yazma atölyesine katılmıştım istanbıl günlerimde. ordaki beyaz saçlı amca demişti ki, bir bira içebilirsiniz yazmadan önce, iyi gelir, ama daha fazlası yazmak açısından zararlıdır. o günlerde bunu sık sık denemiştim, her ihtimale karşılık dört bira alıyordum, birini içip kağıdı kalemi elime. tam yazmaya başlayacakken hadi bi tane daha içeyim, derken dördüncü birayı içip uyuklamaya başlıyordum. sonra da yarın yazarız deyip sızıyordum. hâlâ aynı denemeyi yapıyorum, yanılmadım. o yüzden yüzyılın romanı habire gecikiyor, hahah.

her mevsim içimden gelir geçersin. ne güzel laf.