küçük oda ablukada

günaydın izmir. insanın, bazen, bu kadar sıkışmışlık ve sıcak içerisinde dahi bu kadar içinin dolu olması, bu kadar sönmüş ama bir o kadar da patlamaya muktedir volkan ruhu taşıması, bu kadar toprak altından yaba ellerini uzatmış ve el filan sallıyor olması, kulağını bu kadar düşük desibellere açık bulundurması, bu kadar iyi ıslık çalabilmesi, allahımızın bize ne kadar da iyi bir bilardo oynattığının göstergesi. düzler benim, parçalılar senin.

"bak ben seni nerenden kurtaracağım şaşacaksın
şimdi bu taşları biz çektik değil mi ocaklardan
bu asfaltı biz döktük biz onardık değil mi
bu yapıları oniki kat yapmak bizim aklımızdı
biz kurduk istersek umursamayız ya
(abluka burada başlıyordu çünkü)
ekmek yiyelim tereyağı yiyelim çocuk büyütelim
sen beraber yatacağımız yatakları hazırla
sen bir onu yap yeter bak göreceksin." turgut uyar-büyük ev ablukada