öyleyse ayrılalım

bir fırtına tuttu bizi. izmir'in bir sahil kasabası var. hiç gitmedim. haftasonu baktım ki ne göreyim, ispanyol meyhanesi'nde bir kadın hâlâ çığlık çığlığa şarkı söylüyor. kediler kediler.

kalbimde öyle bir dinamit patlattı ki, yıllar öncesinin bütün ölü balıkları ters dönüp yüzeye çıktı, aksine canlandı. kalbimi rüzgarıyla öyle bir şişirdi ki, patlayacak sandım. yanında öyle rahattım. üzüm filan yemek. ben en çok şarkı sevmeyi söyledim. söyledikten sonra açık açık sustum. ben her sustukça yanaklarının burunlarına bakan tarafları kızardı, ben bunun neyin belirtisi olduğunu biliyordum bir doktor olaraktan, "seni öldürürüm" dedi her defasında ben uzun uzun havalar patlattıkça. yüzüne; burunlarının üst, gözlerinin altkatındaki müstakil dairedeki çillerine baktım baktım, bana bir kere öpse bir kere yanağımı avcunun içlerine alsa yeteceği vardı. ona şiir okumak filan. seninle cigara içip araba kullanmak ve arabanın bizi nereye götürdüğünü izlemek istiyorum sevgilim,

bu yazdıklarımı ıslıkla çaldım.