48 HRF 1981

ben zor bi herifim melahat
çanakkale geçilmez bilirim
ben de biraz zor geçinilirim
ha bir de, dışarıdan bazen dinozor gibiyim
içimin komodininin en üst çekmecesinin komedisini görsen
sevişirken “ezergeçerus geldi,” deyip
içini gıdıklayabilirim
memelerini yüreğini sıcaklayabilirim
içimden geldiğince çok da güzel öperim

o değil de
ben zor bi harfim melahat
her lisanda bulunmam
her gasteden kesilmem
akrostişi, huzur ve sükûneti bozarım
hele bir de kazıdıkça kazara belirirsem
kabusu olurum yazarın
yine de, almasan da bir dene derim ben melahat
nasılsa devir kullan at
evir çevir devir devşir emzir beni heyhat
lütfen rezil beni vezir melahat
ona öyle demesem olmazdı
çünkü, bu, bayat, çok, hayta, bir, hayat


sanırım mesele şu
ben zor bi herifim melahat
başkaca “şöyle biriyim” diyemem mesela
evet hayır değilim, şöyle öyle ya da böyle biri değilim
ne divaneyim ne akilim
azrail dayım müsaade etmedi ki şöyle kuytu ölü bir köşeye sinleneyim
sınık sinik (I) sinik (II) bir karakterim
ama zor bi herifim
iyi sileyim bu hafızayı iyi sileyim
azalt beni melahat
daha fazla öksürtmeyeyim


sen beni daha iyi tanırsın ya melahat
seni sevmek demek vücudunu sevmek demek değildir




sev sev ki olmasın sende zerre gurur
gururun olduğu yerde aşkımız ızdırabolur
lüleburgazlı mahallî şair suat dayı’dan duymuştum bunu
şimdi dolaşıyor tüm türkiye’de mahalleli âşıkların cep telefonlarında
biz de dolaşsak nasıl olur melahat?
sanki yeter aslında birer peri bacası olsak
ömür boyu birbirimize tüteriz
kendimiz çalar kendimiz söyleriz
benimle kavilleşsen
bir muhabbet kuşu bile olurum sev diye sen


şükran hemşire: “gene börek almışsınız!”
zeynel: “ne çıkar! hoşuma gidiyor size börek almak. beraber yiyelim mi?”


ben çok zor ve çoktan seçmeli bi herifim melahat
bu şiirimde aşkımı anlattım sana
boşver bunları burda kalsın bu hafriyat
moloz dökmek de serbest üstüme



sanırım neye benzediğimi artık şaşırdığım bir vakit oldu melahat
sen iyisi mi şekerim bitince beni at.