Bırak Hacı Ya

sigarasız bir kamyon şoförü gibiyim
sigarasız bir gerilla nasıl olursa ben de öyleyim
veya sigarasız keith richards mı demeliydim

sigarasız gerilla sigarasız gerilla sigarasız gerilla
(bunu kendime üç kere söyledim)

bir yanım kırıldı sigarayı bırakınca
kâh bacağı kırık bir karınca
-bir karıncanın bacağı vücudunun kaçta kaçı eder
neresine siner bu geri kalan dumansız keder-
işte nöyle bir şey

kırıldım bir yanım
bazan yürüyemiyor gibi oluyorum tüm yolculuklarım muavinsiz
bazan dilenesim bile geliyor; devrim affet: yar bana bir sigara
nefessiz kalmak bile sanat olmaktan çıkıyor alabildiğine lirik
kafessiz kalmış bir muhabbet kuşuna hayır işlediniz mi sandınız onu serbest bırakınca
kendiniz

çayı bardağından başka bir yere koyamazsın düşün bir
bardak çayın kafesi
demek mi ki her şey herkesin, herkes her şeylerin kafesi
-ben işemedim miki işedi-
hey gidi efelerin efesi
sigara bırakılır mı sandın
yandın aldandın

fevzi atlıoğlu ile saz eserleri
pink floyd pulse konseri
çaya atılan kırık bir karanfil
hiçbiri

yıllardır okeye döndürüyorum şiirimi
ben siz sigara sız hiç biri

bıraktım ya mesela ben
sanki duyamıyorum diğer kulağımdan gelen sesi
eşitsizlik ve dengesizlik var bakışlarımda
bir gözüm ömrümün gerisinde duran kültablasında
izmarit, mahalle aralarında dolaşan bir amcanın ‘var baliiik’ sesine tekabül

teröristler çubuk içiyor dağlarımda
sigara şimdi serbest bırakıldı ya boğazlarımda
dumanlar yankılanırken mağaralarımda
bir pakette yirmi harami taşıyor yük trenim
birer eşkıya da mesken tutmuş vagon aralarında

iyi günde kötü günde ölümde dirimde

sigara ben artık uçamıyorum sanırım
tek bacakla yürünmüyor veya tek kol kaş göz bilumum uzuv
abarttım mı sanki
gerçek olmak gerekirse bir inat üstüne devam etti hayat
yoksa pek çok şeyi bırakmamayı nasıl biliyorduysa bu içimdeki tutkal
seni de bırakmayabilirdi

seni de
seni de
hey sen!
seni de
onu da
bunu da
şunu
da
da
den den