bugünlerde, arkadaşlarıyla dışarı çıkıp kakara kikiri takılabilen, eğlenmese de eğleniyor gibi yapabilen, en az bir arkadaşı olup onunla dışarıda ya da evde buluşabilen, içmeye sıçmaya gidebilen, hele hele facebook hesabı filan olup orda arkadaşları olan hiç kimse, bana hissizlik taslamamalıdır. ben dışarı çıkarım, düğünlere sosyal olaylara fenasıyla katılırım, belki herkesten fazla yakın arkadaşım vardır, şimdi gel desem istanbul'dan ankara'dan eskişehir'den antalya'dan aksaray'dan bursa'dan afyon'dan izmir'den sorgusuz sualsiz gelecek dünyanın en kral insanları olan arkadaşlarım vardır, ve ben buna rağmen buraya gelip yalnızlık taslıyorsam ben sahtekarım evet, ama bu başka birilerinin de sahtekar olmasına engel değil. dünya üzerinde elinde tesbih taşıyan kırk yaş altı erkekler ve dedemi vuran adam haricinde kimseden nefret etmedim etmeyeceğim.

kısık ateşte türk kahvesinin başında ha taştı ha taşacak diye beklemek bile ne kadar yoruyor insanı, hayat nasıl yormasın.

hey mister dj, biz üç kişiydik, üç ev arkadaşı, bir de yancımız vardı tabii nazım. üçlüden birini bu haftasonu dünyaevine soktuk. bir baktım gelinin arkadaşları ailesi filan ağlıyor gelin gidiyor diye, beni de bi ağlamak tuttu, tuttu bırakmadı, tam da gelini alacağız o sıra, kapısının önündeyiz, en önde de damadın yakın arkadaşlarından ben varım. herkesin gözü damadın arkadaşlarının üzerinde, içip de gelmişlerdir taşkınlık yapmasalar diye, halbuki hiçbirimiz içmemiştik, ve kadınlar bizi izliyor farkındayım ama ağladım ağlayacağım napiiim. sonra söke ovasına benzeyen alnımdan süzülen terlerle birleştirdim bir iki damlayı. tuzlu su neticede.