merab ben mahmut. dalgacı olan değil canım, öbürü. bazen kendimi tanıtma ihtiyacı hissederim. hemcinslerimin aksine geceleri pek sevmem. sabahlara bayılırım. hele hele o kerahat vakti yok mu, çok başarılıdır gerçekten, tanrımı sever sayar takdir ederim. takdir etme yönüm benim de zayıf kalmıştır tabii, eleştirmeye daha çok vakit ayırırım. dilim kötüdür, ağzım bozulabilir, yine de kibar ve asal bir sayı olduğumu değiştirmemeli bu, sence değiştirmeli mi. aslında gayet de bölünebilen biriyim, benim de obeb'im okek'im var. tahtaya kalktığımda önlüğümün cebini yırtarım sıkıntıdan. hiçbir zaman ödevlerimi zamanında yapmam ama okul birincisiyim, nerden geliyi bu değmanın suyu. son onsekiz senede ortalama dörtbuçuk yılda bir şehir değiştirdim ve zaman zaman oraların ağızları arasında bocalıyorum. merab ben köstek. mecazi anlamda değil. mizacım bozuk değil, tazeliyorum sürekli. en korktuğum şeyden biri yanımda kalemtıraş yokken kurşum kalemle yazmaktır (kemal tıraş'a sevgilerimi yolluyorum bu arada). ya biterse diye zula yapmak mühim tabii. sevgiyi de zula yaparım yaparım sonra bir boca ederim ki şaşarsın, kimse beni bu kadar sevebilir miydi ki dersin, yaparım bilmezsin.

izninle bana müsaade.